انسان وقتی بیمار میشه، بیشتر نیاز به کمک داره، نیاز به دلداری و قوّت قلب داره، بدنش درد بکنه ممکنه با ماساژ و روغن مالی و پماد، کمی دردش تسکین پیدا کنه. واقعاً سخته آدم بیمار باشه و درد داشته باشه و کسی پیشش نباشه که کمکش بکنه. یادمه در سالهای نه چندان دور، که قم یا اصفهان زندگی میکردیم، هر وقت مریض میشدم، تنها آرزوم این بود که برم پیش مادرم و بدنم را ماساژ بده و ازم مراقبت کنه. مراقبت مادر، شفا بخش است.
اینها را گفتم تا کمی حال و روز بیماران مبتلا به کرونا را ترسیم کرده باشم. اگر بیمارستان هستند، ممنوع الملاقات، اگر تو قرنطینه خانگی هستند، افراد، با رعایت فاصله، مایحتاجشون را بهشون میرسونن و این درد مضاعفی برای آنها خواهد بود، دست کم ۱۴ روز هم باید به این صورت سر کنند.
خداوند، به برکت این ماه عزیز، که اکنون در سحرگاه دوازدهمین روزش هستیم، سایه این بیماری منحوس را از سر بشریت کم کند.
فرازی از دعاهای هر روز ماه مبارک رمضان هم اللهم اشف کل مریض است که ان شاءالله با توجه و تضرّع بخوانیم و برای همه انسانها، آرزوی شفای عاجل و خلاصی از این بیماری داشته باشیم.