اسباب کشی

بالاخره اسباب کشی به پایان رسید. البته اسباب کشی مجازی. همه دیدند که وبلاگم به طرز ناجوانمردانه و بدون هیچ علت مشخصی بسته شد. آدرس وب سایت شرکت ارائه دهنده سرویس را نمایش میداد شرکتی مثل صدها شرکت دیگر که تنها یک نفر عضو دارن و تمام دفتر و دستک و میز و صندلیشون به یک کامپیوتر و یک خط اینترنت نه چندان پرسرعت محدود میشه یه شماره تماس که اگه خیلی باکلاس باشن اعتباری همراه اوله و اگه نه به ایرانسلی اکتفا میکنن که بیشتر اوقات خاموش و در دسترس نیست اگه هم فصل مدارس یا امتحانات فرا برسه به علت مدرسه رفتن یا امتحان داشتن تمام کارکنان، 😀 در شرکت به مدت همان فصل تخته میشه و پشتیبانی کشکشون کشک‌تر خواهد شد. شرکتهایی که همه به همدیگه وصل و آویزونن و نمیشه فهمید کدوم از کدوم نمایندگی گرفته و بالاخره اصلیه کیه و فرعیه کدوم؟ همه دم از سرورهای با آپ تایم ۹۹ یا حتی ۱۰۰% میزنن و هیچ صاحب و ناظر و قیم و آقا بالا سری ندارن اگه هم پول آدم را بخورن و خدمات نا مناسبی بدن هیچ مرجع قانونی برای رسیدگی وجود نداره.

مشغول نوشتن ادامه خاطره یک هفته روزه‌خواری بودم و کلی هم نوشتم، وقت نداشتم و باید میرفتم بیرون ادامه را گذاشتم برای بعد و قرار شد قسمت سومی هم داشته باشه. روی قسمت انتشار که کلیک کردم ناگاه همه چیز تیره و تار شد و اون اتفاق افتاد 😀  تازه چند نفری به وبلاگم عادت کرده بودن و روزی چند مرتبه سر میزدن، چند دقیقه بعد یکیشون پیام داد و گفت که هاست بسته شده من هم که خیلی عصبانی شده بودم و حدود دو هفته پیش هم مشکل مشابهی اتفاق افتاد و دو سه روز طول کشید تا پشتیبانی کذایی از خواب بیدار بشه و رفع کنه.!!! تصمیم به نقل مکان گرفتم. آقا سینا که من نمیدونستم یکی از اون شرکتهای چند ملیتی کذایی 😀 را داره زود برام هاست تعریف کرد و الآن میهمان این بزرگوار هستم.