انتظارات بی جا

این مطلب را که تقدیم می‌کنم ممکنه کمی چالش برانگیز باشه و از همین اول میگم که ممکنه بعضی نظرات تأیید نشن 😀 لذا دوستان ناراحت نشن. خوب برم سراغ اصل مطلب، چند سالی است که بحمدالله و با تلاش مسئولین حوزه‌های علمیه، بحث قانونمندی و تدوین مقررات خاصی برای مدارس علمیه خیلی جدی شده. این واقعاً برای حوزه علمیه مهمه، البته هنوز با اون تغییراتی که مقام معظم رهبری فرمودند خیلی فاصله داریم. اما به هر حال قدمهای خوب و مبارکی داره برداشته میشه. از جمله در بحث پذیرش طلاب، نسبت به وضعیت درسی دوره دبیرستان یا راهنمایی، (بستگی به مقطع ورودی) اهتمام خاصی میشه و دایره ورود به حوزه تنگ‌تر شده. شاید بعضیا بگن که کجای این اقدام مبارکه؟! و این اقدامات موجب کم شدن جمعیت طلاب میشه. بله ممکنه جمعیت کم بشه اما قطعاً اگر در پذیرش سختگیری و دقت بشه، در ازای کم شدن کمیت، کیفیت بسیار بالاتر میره. بنده به عنوان عضو کوچکی از حوزه علمیه که مسئولیت مختصری دارم، در حیطه مدیریتی خودم، به قانونمندی و التزام به مقررات معروف هستم و استثناء قائل شدن برای هرکس و با هر جایگاهی را آفت قوانین و موجب هرج و مرج می‌دونم. طبیعتاً تو ارتباطاتی که با اقشار مختلف دارم، این رویه، ممکنه به مذاق بعضیا خوش نیاد که البته موجبات ناراحتی هست و من واقعاً دوست ندارم کسی ازم رنجیده خاطر بشه، اما واقعاً بین رنجش دیگران و رعایت دقیق مقررات معقول و عدم تبعیض، بنده به لطف خدا تا به حال ناراحتی دیگران را به جان خریده‌ام و از مواضع اصولی 😀 خود عقب نشینی نکرده‌ام. در این بین امسال یکی از دوستان چندین و چند ساله و صمیمی بنده، به جهت عدم پذیرش فرزندش توسط بنده، به شدت ازم عصبانی شد 😀 بنده خدا با اینکه روحیه من را می‌دونست و علم داشت که غرضی در کار نیست و چون فرزندش که واقعاً برای بنده هم خیلی عزیز است، شرایط را نداره، بعد از چند روز، اومد مسجد و ازم عذر خواهی کرد. این دوست عزیز کارگر ساده و متدینی است و از اقشار معمولی جامعه است. یکی از افرادی که امسال پذیرش نشد، فرزند یکی از روحانیون و اساتید حوزه بود که واقعاً حداقل شرایط را نداشته، یکی از همکاران و مسئولین مدرسه، خیلی اصرار داشت که به خاطر پدرش پذیرش بشه 😀 من هم به شدت مخالفت کردم و عرض کردم با این شرایطی که داره هیچ مدرسه‌ای تو مرکز استان ایشان را نمیپذیره و فقط بعضی شهرستانها ممکنه بپذیرنش. چرا ما باید زیر بار بریم اون هم صرفاً برای موقعیت پدرش؟!!! مگر خون این بنده خدا از دیگران رنگینتره و من جواب بقیه را که بعضاً شرایطشون از این بنده خدا خیلی بهتر بود و پذیرش نشدن را چی باید بدم؟ این با عدالت و انصاف ۱۸۰ درجه فاصله داره. جریان گذشت، تا امشب، بعد نماز، منزل یکی از اساتید مدرسه رفته بودم، به همراه تعدادی از اساتید و کارکنان، جهت عرض تسلیت به مناسبت درگذشت مادربزرگشان. منزلشون نزدیک بود و برای برگشت پیاده داشتم می‌اومدم که پیش نانوایی سر کوچه، پدر اون بنده خدا را دیدم، استاد بزرگواری است و بنده واقعاً براش احترام خاصی قائلم، بعد از سلام علیک و مصافحه بدون مقدمه خاصی رفت سراغ مسئله‌ی فرزندش و بنده را به باد انتقاد گرفت 😀 من که واقعاً شگفت زده شده بودم و اصلاً انتظار چنین برخوردی نداشتم، چند دقیقه‌ای به حرفاش گوش دادم و مقداری دفاع کردم و گفتم که واقعاً برام عجیبه که شما اینطوری میخواهید قانون برای فرزند شما استثناء قائل بشه اون هم نه برای مرجحی غیر از فرزندی شما. آخه من چه جوابی برای اونهایی که فرزند افرادی مثل شما نیستند و باید رد بشن، میتونم داشته باشم؟ و حال اینکه شرایطشون خیلی بهتره. این جز بی عدالتی و تبعیض، عنوان دیگری نمیتونه داشته باشه. تازه اگه من یک نفر با این شرایط را پذیرفته باشم حق داشتن گله کنن که چرا دیگران را پذیرفتم و فرزندش را نپذیرفتم همان طور که اگه فرزندش را می‌پذیرفتم دیگران می‌تونستن این ایراد را بگیرن. ایشان فرمایش عجیب دیگری هم داشتن مبنی بر اینکه شما باید تضمین کنید که افرادی که پذیرش شدن حتماً موفق میشن و مردودین اهلیت ندارن و اصلاً موفق نمیشن. 😀 این دیگه از اون حرفا بود و کی میتونه تضمین بده؟ غیر از معصومین اون هم با اذن خدا نسبت به اطلاع از آینده افراد. تازه تو شهرمون الحمدلله مدارس زیادی هست، چرا بقیه هم نپذیرفتن و فقط من با ایشان مشکل داشتم.؟ 😀 واقعاً که چه توقعاتی دارن بعضیا. خداوند همه ما را اصلاح و به راه راست هدایت نماید.