از آغاز شرایط کرونایی، متاسفانه حوزه علمیه تعطیل شد، به علت شرایط خاص شهرستان و نگاه ویژه مردم به حوزه و مسائل گوناگون حاشیه ای، همه طلاب حوزه را ترک کردند و عملاً حوزه علمیه که همیشه پر بود از طلاب پر شور، به محلی متروکه تبدیل گردید.
همه چیز به صورت مجازی بود و درسها در سایت و گروه های مجازی بارگذاری میشد، این کار واقعاً سخت و طاقت فرسا بود، حضوری و چهره به چهره چیزی دیگری بود؛ اما چه میشود کرد؟ شرایط کل کشور اینچنین بود و چاره ای نبود.
اواخر آبان ماه امسال، شرایط خاصی ایجاد شد و جهت ضرورتی، تعدادی از طلاب، در حوزه مستقر شدند. این شرایط، انگیزه و جرقه ای در ذهنها ایجاد کرد و همه متحد و یک صدا، خواستار خروج از رکود و انفعال شدند. بهترین بهانه برای ادامه حضور طلاب، در حوزه، گروه جهادی بود، گروهی که قبلاً وجود داشته و در این شرایط، به علت عدم حضور افراد، عملاً منحل شده بود.
در همان روزها، جلسه ای با رئیس شبکه بهداشت و درمان شهرستان، توسط سازمان تبلیغات، ترتیب داده شد، بنده هم در آن جلسه بودم، بنده فقط اواخر جلسه چند دقیقه صحبت کردم و به لطف خدا، مسیر و نتیجه جلسه به طور کلی تغییر کرد.
از رئیس شبکه خواسته شده بود که با حضور طلاب جهادگر، در بیمارستانها، موافقت کند که ایشان همانطور که قبلاً هم انتظارش میرفت، اجازه ورود هیچ نیروی داوطلبی را نمیداد، استدلال خوب و منطقی هم دارد و ورود افراد غیر متخصص را خطرناک میدانست.
بنده اجازه صحبت کردن گرفتم و درخواست جمع را بار دیگر تکرار کردم و اضافه کردم، که این شرایط خاص است و طلاب و بسیجیان، برای شرایط خاص هست که باید ورود کنند، اگر جنگی اتفاق بیفتد، حضور در جبهه ها قطعاً خطرناک هست، ولی نمیشود به خاطر خطر، مانع حضور نیروهای داوطلب شد. طلاب هم قرار نیست در بخش درمان ورود کنند، کارهای خدماتی را که میتوانند انجام دهند؟ اگر هم خیلی حساسیت هست، نگذارید وارد بخش بیماران کرونایی شوند. همه دستگاه ها با ۵۰درصد و یا کمتر، مشغول کار هستند، اما نیروهای شبکه بهداشت و درمان، با تلاش و حضوری مضاعف، مشغول کار و در خط مقدم مبارزه با کرونا هستند. چند طلبه اگر بیایند، آن کارگر زحمت کش بخش خدمات، میتواند به مرخصی برود یا به برخی کارهای عقب افتاده خود برسد و…
پس از این صحبتهای بنده بود که رئیس محترم شبکه بهداشت و درمان، موافقت خود را با حضور نیروهای جهادی اعلام کرد و اینچنین شد که گروه جهادی حوزه، اولین گروهی شد که توانست مجوّز حضور در بیمارستانهای رامهرمز را پیدا کند.
اولین حضور طلاب جهادگر در تاریخ ۵ آذر ماه، همزمان با سالروز صدور فرمان حضرت امام، جهت تشکیل بسیج مستضعفین بوده.