دعاهای دهه آخر ماه مبارک

دعاهاى شبهاى دهه آخر ماه که از جمله آنها این دعاست که شیخ کلینى در کتاب کافى از امام صادق علیه السّلام روایت کرده: که در دهه آخر ماه رمضان در هر شب بخوان:
أَعُوذُ بِجَلالِ وَجْهِکَ الْکَرِیمِ أَنْ یَنْقَضِیَ عَنِّی شَهْرُ رَمَضَانَ أَوْ یَطْلُعَ الْفَجْرُ مِنْ لَیْلَتِی هَذِهِ وَ لَکَ قِبَلِی ذَنْبٌ أَوْ تَبِعَهٌ تُعَذِّبُنِی عَلَیْهِ.
پناه مى‏آورم به عظمت ذات کریمت،از اینکه ماه رمضان‏ از من سپرى شود،یا سپیده این شب طلوع کند،و از سوى من نزد تو گناهى یا نتیجه کارى مانده باشد،که مرا بر آن عذاب نمایى
کفعمى در حاشیه«بلد الامین»نقل کرده که امام صادق علیه السّلام در هر شب از دهه آخر این ماه پس از نمازهاى واجب‏ و مستحب مى‏خواندند:
اللَّهُمَّ أَدِّ عَنَّا حَقَّ مَا مَضَى مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ اغْفِرْ لَنَا تَقْصِیرَنَا فِیهِ وَ تَسَلَّمْهُ مِنَّا مَقْبُولا وَ لا تُؤَاخِذْنَا بِإِسْرَافِنَا عَلَى أَنْفُسِنَا وَ اجْعَلْنَا مِنَ الْمَرْحُومِینَ وَ لا تَجْعَلْنَا مِنَ الْمَحْرُومِینَ
خدایا از ما حق آنچه را که از ماه رمضان گذشته ادا فرما،و کوتاهى ما را از عبادت در این ماه بیامرز و ماه رمضان را از ما پذیرفته‏ تحویل گیر،و ما را از زیاده‏رویهاى بر علیه خویشتن مؤاخذه مکن،و از رحمت‏شدگان قرار ده،نه از محرومان.
و فرموده:هرکه این دعا را بخواند،خدا تقصیرى که در گذشته از ماه رمضان از او سر زده بیامرزد،و او را در باقیمانده ماه از گناهان بازدارد.سیّد ابن طاووس در کتاب«اقبال»از ابن ابى عمیر از مرازم نقل کرده:امام صادق علیه السّلام در هر شب از دهه آخر این ماه مى‏خواند:
اللَّهُمَّ إِنَّکَ قُلْتَ فِی کِتَابِکَ الْمُنْزَلِ شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْءَانُ هُدًى لِلنَّاسِ وَ بَیِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَ الْفُرْقَانِ فَعَظَّمْتَ حُرْمَهَ شَهْرِ رَمَضَانَ بِمَا أَنْزَلْتَ فِیهِ مِنَ الْقُرْآنِ وَ خَصَصْتَهُ بِلَیْلَهِ الْقَدْرِ وَ جَعَلْتَهَا خَیْرا مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ اللَّهُمَّ وَ هَذِهِ أَیَّامُ شَهْرِ رَمَضَانَ قَدِ انْقَضَتْ وَ لَیَالِیهِ قَدْ تَصَرَّمَتْ وَ قَدْ صِرْتُ یَا إِلَهِی مِنْهُ إِلَى مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّی وَ أَحْصَى لِعَدَدِهِ مِنَ الْخَلْقِ أَجْمَعِینَ فَأَسْأَلُکَ بِمَا سَأَلَکَ بِهِ مَلائِکَتُکَ الْمُقَرَّبُونَ وَ أَنْبِیَاؤُکَ الْمُرْسَلُونَ،
خدایا تو در کتاب نازل‏شده‏ات فرمودى:ماه رمضان،ماهى که قرآن براى هدایت مردم در آن نازل شده و دلایلى روشن از هدایت و تمیز دادن حق از باطل است،با نازل کردن قرآن در آن حرمتش را بزرگ شمردى،و آن را به شب‏ قدر اختصاص دادى،شبى که آن را از هزار ماه ماه بهتر قرار دادى.خدایا این روزهاى ماه رمضان است که گذشت،و شبهاى آن است که از دست رفت،من از این ماه چنان شده‏ام که‏ تو از من به آن داناترى،و شماره آن را از تمام آفریدگانت شمارنده‏ترى،در نتیجه از تو درخواست مى‏کنم به آنچه‏ از تو درخواست کردند فرشتگان مقرّبت،و پیامبران مرسلت،
وَ عِبَادُکَ الصَّالِحُونَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَفُکَّ رَقَبَتِی مِنَ النَّارِ وَ تُدْخِلَنِی الْجَنَّهَ بِرَحْمَتِکَ وَ أَنْ تَتَفَضَّلَ عَلَیَّ بِعَفْوِکَ وَ کَرَمِکَ وَ تَتَقَبَّلَ تَقَرُّبِی وَ تَسْتَجِیبَ دُعَائِی وَ تَمُنَّ عَلَیَّ [إِلَیَ‏] بِالْأَمْنِ یَوْمَ الْخَوْفِ مِنْ کُلِّ هَوْلٍ أَعْدَدْتَهُ لِیَوْمِ الْقِیَامَهِ إِلَهِی وَ أَعُوذُ بِوَجْهِکَ الْکَرِیمِ وَ بِجَلالِکَ الْعَظِیمِ أَنْ یَنْقَضِیَ أَیَّامُ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ لَیَالِیهِ وَ لَکَ قِبَلِی تَبِعَهٌ أَوْ ذَنْبٌ تُؤَاخِذُنِی بِهِ أَوْ خَطِیئَهٌ تُرِیدُ أَنْ تَقْتَصَّهَا مِنِّی لَمْ تَغْفِرْهَا لِی سَیِّدِی سَیِّدِی سَیِّدِی أَسْأَلُکَ یَا لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ إِذْ لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ،
و بندگان شایسته‏ات،این که بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى،و وجودم را از آتش آزاد کنى،و به رحمتت به بهشتم وارد نمایى،و به عفو و کرمت بر من‏ تفضّل آرى،و نزدیک‏جویى‏ام را بپذیرى،و دعایم را به اجابت رسانى،و به امان دادنم در روز وحشت، از هر هراسى که براى قیامتم آماده ساخته‏اى بر من منت نهى،خدایا به ذات کریم و به جلال بزرگت پناه مى‏آورم، از اینکه روزها و شبهاى ماه رمضان سپرى گردد،و براى من نزد تو نتیجه کارى یا گناهى باشد که مرا به سبب آن مؤاخذه کنى،یا خطایى که‏ بخواهى انتقامش را از من بگیرى،و مرا در آنها نیامرزیده باشى،اى آقاى من،اى آقاى من،اى آقاى من از تو مى‏خواهم که معبودى جز تو نیست، آنگاه که معبودى جز تو نبود،
إِنْ کُنْتَ رَضِیتَ عَنِّی فِی هَذَا الشَّهْرِ فَازْدَدْ عَنِّی رِضًا وَ إِنْ لَمْ تَکُنْ رَضِیتَ عَنِّی فَمِنَ الْآنَ فَارْضَ عَنِّی یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ یَا اللَّهُ یَا أَحَدُ یَا صَمَدُ یَا مَنْ لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُوا أَحَدٌ و بسیار بگو یَا مُلَیِّنَ الْحَدِیدِ لِدَاوُدَ عَلَیْهِ السَّلامُ یَا کَاشِفَ الضُّرِّ وَ الْکُرَبِ الْعِظَامِ عَنْ أَیُّوبَ عَلَیْهِ السَّلامُ أَیْ مُفَرِّجَ هَمِّ یَعْقُوبَ عَلَیْهِ السَّلامُ أَیْ مُنَفِّسَ غَمِّ یُوسُفَ عَلَیْهِ السَّلامُ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا أَنْتَ أَهْلُهُ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَیْهِمْ أَجْمَعِینَ وَ افْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ لا تَفْعَلْ بِی مَا أَنَا أَهْلُهُ
اگر در این ماه از من خشنود بوده‏اى،بر خشنودى‏ات از من بیفزا،و اگر خشنود نبوده‏اى از هم اکنون از من خشنود شو اى مهربان‏ترین مهربانان،اى خدا،اى یکتا،اى بى‏نیاز،اى که نزاییده و زاده نشده،و احدى برایش همتا نبود.و بسیار بگو:اى نرم کننده آهن براى داود(درود بر او)،اى‏ بردارنده بدحالى و بلاهاى بزرگ از ایّوب(درود بر او)،اى از بین‏برنده اندوه شدید یعقوب‏ (درود بر او)،اى زایل کننده غم یوسف(درود بر او)،درود فرست بر محمّد و خاندان محمّد،چنان‏که‏ تو سزاوارى که درود فرستى بر جمله آنان،و با من چنان کن که تو شایسته آنى نه چنان‏که من سزاوار آنم.