خدمت سربازی

امروز یکی در میان هزاران نفر، به خدمت سربازی اعزام شد. 🙁

انگار همین دیروز بود که تصمیم گرفت بره و رفت دنبال کارهاش، تاریخ اعزام را مخصوصاً برای بعد ماه مبارک انتخاب کرد تا مشکلی برای روزه اش ایجاد نشه، با رفتنش خونه ما خلوت تر شده، دخترای کوچکم را دیگه مجبورم خودم ببرم بیرون و براشون خرید کنم. تازه اگر پیششون باشم. 🙁

قرار بود مسیر زندگیش چیز دیگری باشه و این روز را بعید میدونستم ببینم، اما انگار نمیشه اوضاع و مسیر زندگی را اونطور که بخواهیم، پیش ببریم. 🙁

خدمت سربازی درسته که مثل قدیما، سخت و طاقت فرسا نیست و به قول جوانها فقط آموزشیش مشکله و … اما تو این دوره و زمونه، انتهاش، اول بلاتکلیفی و بیکاری هست، کسی که پول و سرمایه ای نداشته باشه، کمتر موفق به پیدا کردن شغل آبرومند میشه، حالا تحصیلات و مهارتهاش هر چی میخواد باشه.

امروز اول صبح و حوالی ساعت ۷، علی را برای اعزام به خدمت، راهی کردم و تا مقر وظیفه عمومی رسوندمش، غیر از من کسی تو بدرقه اش شرکت نکرد، دیشب مفصل از تراشیدن سرش فیلم و عکس گرفتیم و به شوخی بهش گفتم، فردا شب همینجا برمیگردی، با یک هفته مرخصی، اما انگار خبری از مرخضی ابتدای دوره نیست و تا میان دوره باید صبر کنیم، اون هم تو بی خبری تمام، 🙁 شما بچه های مردم را دو سال میگیرید به بیگاری، اقلاً اطلاع رسانی و ارتباطات را در عصر پیشرفت تکنولوژی و ارتباطات، از مردم دریغ نکنید، نه موبایل میگذارید ببرند و نه کسی به تلفنها و خانواده ها، جواب میدهد. انگار فرزندانمان را به اسارت برده اند که اینگونه رفتار میکنند. 🙁 فقط میدانم به کرمانشاه میرود، اطلاعاتم در همین حد خواهد ماند تا به مرخصی میان دوره بیاید، آن هم اگر لطف کنند و بدهند.