به گل نشستن سمند

دوستان و آشنایان عزبز، مستحضرند که طبق رویه چندین ساله، پنجشنبه ها، بچه ها را به اطراف شهر میبرم و ساعاتی را در فضای آزاد میگذرونن، امروز هم با وجود سردی هوا و وزش باد نسبتاً شدید، این کار را ترک نکردم، باران هم باریده بود در اثر اشتباه محاسیاتی، ماشین تو گل گیر کرد، هر کاری که میتونستیم انجام دادیم، بالاخره موفق نشدیم و وضعیت بدتر هم شد، بیخیال ماشین شدم و تو فاصله تقریباً ۵۰ متری، بساط آتش و چای آتشی را برپا کردم، خیالم راحت بود که تو اون حوالی در اثر کثرت تردد، دوست و آشنایان بسیاری پیدا کردم و کافیه به یکیشون رنگ بزنم تا اکیپهای کمک رسانی از اطراف و اکناف، روانه محل حادثه بشن، تنها دغدغه، ابری بودن آسمان و احتمال بارش باران بود، تماس را گذاشته بودم برای قبل تاریک شدن هوا، چند ساعتی، مشغول ناهار و چای بودیم، دیگه وقتش رسیده بود که تماس بگیرم، موبایل را اوردم و در جستجوی شماره بودم که دو موتور سوار به ما نزدیک شدند، از دور شناختمشون، فرزندان برومند و رشید یک دام دار محترم که در همان حوالی ساکن بوده و تو ترددهای زیاد به این نواحی با ایشان آشنا شده بودم. پس از سلام علیک و تعارفات معمول، اصلاً لازم نبود که ازشون کمک بخوام، دست به کار شدند و با تلاش و مساعدت چندین کارگر شرکتی برقی که در نزدیکی اون محل بوده و شیفتشان تمام شده بود و در حال بازگشت به شهر بودن، ماشین به سلامت از گل در آمد و با راهنمایی همین عزیزان، از مسیر خشک، با پیچ و خم هایی که بدون آنها قادر به گذراندنشان نبودم، با موفقیت، به جاده و ساحل نجات رسیدم.

نمای محلی که معمولاً میریم، امسال به برکت بارندگی، برخلاف پارسال، کاملاً سرسبز شده.