سه ماه تابستان، معروف هست به بهترین سه ماه سال، اما برای چه کسانی بهترین است؟؟!!!
تابستان به جهت تعطیلی مدارس و حوزه ها و دانشگاه ها، مورد توجه اساتید و دانش جویان هست، دانش آموزان و دانش جویان، با خیال راحت، به مسافرت و تفریح میپردازند، معلمین و اساتید دانشگاه ها، حقوقشان به طور کامل پرداخت میشود و برنامه سفرهای تابستانی دارند، در این میان، اساتید حوزه، بدترین سه ماه، بلکه چهار ماه سال را سپری میکنند. 🙁 ماه مبارک رمضان امسال، از ۱۷ اردیبهشت شروع شد و عملاً حوزه ها از ابتدای اردیبهشت تعطیل و وارد فصل امتحانات شدند، خوب شاید بگویید: خیلی هم به نفع اساتید شده و تعطیلاتشان بیش از جاهای دیگر است، اما واقعیت این است که هیچ استادی، در حوزه، استخدام نیست، یعنی عملاً همه حق التدریس هستند، حق التدریس، یعنی اینکه اگر درس نباشد، حقوق هم نیست.!!! این یک طرف قضیه است، استاد حوزه، برای سال بعدش به فرض رضایت کامل طلاب و سیستم آموزشی، نمیداند که آیا مدیر عوض میشود یا نه؟ مدیر جدید، آیا از نظر فکر و سلیقه، با این استاد سازگار است که دعوتش کند یا نه؟ و اگر هم مدیر عوض نشود، آیا تمایل دارد که همکاری مدرسه با این استاد ادامه داشته باشد یا رانت و توصیه و حزب و جریانی؛ دیگری را جایگزین میکند؟؟
در سالهای قبل، مدارس، استادی را که برای سال بعد میخواستند، در تعطیلات تابستان، نصف حقوق را برایش واریز میکردند، اما امسال و با عنایات خاصه مسئولین، که کشور وارد رکود و تورم بی سابقه شده، بودجه ها کم آمده و کلاً حقوقی پرداخت نگردیده. 🙁 البته ماهیانه مبلغ نجومی مختصری در حد ۷۰۰ هزار تومان، معادل هفت میلیون ریال، پول رایج مملکت، برای اساتید تمام وقت و با سابقه بیش از ده سال، از طرف مرکز، پرداخت شده که از بس زیاد است، نمیدانیم در چه راهی خرج کنیم.!!!
این از دریافتی یک استاد حوزه، حالا اگر خدای نکرده یکی از اعضای خانواده مریض شود و نیاز به دوا و دکتر باشد که انا لله و انا الیه راجعون.
البته در این اوضاع وانفسا، آقایان و آقا زاده ها و نجومی بگیران، نه تنها سه ماه، بلکه دوازده ماه سالشان بهترین هست.